عملا تشخیص آسم برای اعمال پروتکل های درمانی کار ساده ای نیست و پزشک باید با بررسی برخی آزمایشات و شواهد بالینی این بیماری را تایید کند. چند روش در زیر برای شما نام برده شده اند که با کمک به تشخیص، روند درمان آسم را تا حدی تسریع می کنند.

خودتان میزان حجم تنفسی را تعیین کنید
اگر مشکوک به بیماری آسم در خود هستید، کافی است یک نفس عمیق بکشید و آن را نگه دارید. اگر آسم شما پیشرفت زیادی کرده باشد، نمی توانید بیش از 20 ثانیه هوای دمی را نگه دارید و احتمالا به سرفه می افتید. توجه داشته باشید که این روش نتیجه قطعی به شما نمی دهد.

تنفس سنجی پیشرفته
این روش برای بررسی هوای بازدمی و سنجش آن انجام می شود. این روش ساده می تواند میزان گرفتگی یا انسداد های موجود در مجاری هوایی را نشان دهد. از آنجایی که این آزمایش میزان تغییرات مجاری تنفسی و تنگی را نمایش می دهد، در نشان دادن واکنش های شما نسبت به داروی آسم نیز نقش مهمی ایفا می نماید.

آزمایش PEFR
حداکثر سرعت جریان تنفس در این آزمایش با دستگاه مخصوص اندازه گیری می شود و مشکلات موجود برای عدم کارآیی مناسب دستگاه تنفس را نشان داده می شود و می تواند در درمان آسم بسیار موثر باشد.

رادیوگرافی

سی تی اسکن
این روش کمتر برای بررسی این بیماری درخواست می شود.

تست متاکولین
متاکولین، ماده ای است که توانایی دارد، ماهیچه های صاف دیواره نایژک ها را تحریک کرده و آن ها را به انقباض وادار کند. در نتیجه پس از استنشاق این ماده توسط فردی که آسم دارد، مجاری تنفسی دچار تنگی می شود و علائم آسم در فرد بروز می کند. این در صورتی است که این تست در افراد عادی، چنین نتیجه ای را به دنبال ندارد.

اسپیرومتری
در این شیوه تشخیصی حجم هوای دم و بازدم و درصد گازهای گوناگون تنفسی به همراه ریت تنفس اندازه گیری می ‌شود که نتیجه حاصله به تشخیص و درمان آسم کمک بسیاری می‌ کند.

IgE
در این روش به اندازه گیری ایمونوگلوبولین E پرداخته می شود. بالا بودن سطح ایمونوگلوبولین E در بدن باعث تحریکات تنفسی می ‌شود و ایجاد علائم آسم در فرد خواهد شد.

آزمایش (Pulmonary Function Test)
این تست، در حال حاضر دقیق ترین شیوه برای تشخیص آسم به حساب می ‌آید. در این تست می توان میزان هوای ورودی، خروجی، سرعت تنفس و ... را اندازه گیری کرد که به درمان آسم کمک شایانی می ‌کند.

جدیدترین روش های درمان آسم در سایت فدولا